همبودی اختلالات شخصیت در بیماران با اختلال دو قطبی نوع یک بعد از درمان فاز مانیا

مقدمه: همبودی اختلات شخصیت با بیماری دوقطبی یک پدیده مشترک می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اختلالات شخصیت در بیماران دو قطبی بعد از درمان فاز حاد بیماری مراجعه کننده به بیمارستان فرشچیان همدان انجام شده است. روش کار: در این مطالعه مقطعی 101 بیمار بزرگسال با تشخیص بیماری دو قطبی در فاز مانیا بر اساس معیار dsm-iv-tr بستری در بیمارستان روانپزشکی فرشچیان شهر همدان در سال 1391 بعد از درمان با آزمون بالینی چند محوری میلون از نظر اختلالات شخصیت مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای توصیف داده ها از توزیع فراوانی و برای تحلیل داده ها از آزمون chi square استفاده شد. یافته ها: اختلال شخصیت در 45 نفر از بیماران (6/44 %) مشاهده شد. شایع ترین اختلالات شخصیت شامل، در گروه b با 33 نفر (7/32% )، گروه c با 7 نفر (9/6%) و گروه a با 1 نفر (1%) بود و 4 نفر(4%) دارای دو گروه از اختلال شخصیت بودند. در افراد با سابقه خانوادگی بیماری روانپزشکی شیوع اختلال شخصیت به طور معنی داری بیشتر بود. شیوع اختلال شخصیت گروه b در افراد با سن پایین و شیوع گروه (a+b ) در افراد با سن بالا بیشتر بود. نتیجه نهایی: بطور کلی همراه شدن اختلالات شخصیت با اختلال دوقطبی یک پیش آگهی منفی در درمان و سلامت روانی آنان می باشد و درمانگران باید به تشخیص و درمان اختلال شخصیت در بیماران توجه کنند.